#Snus – #ECJ, naładowany politycznie, sprzeciwia się redukcji szkód

Europejski Trybunał Sprawiedliwości postanowił nie uchylać ogólnounijnego zakazu dotyczącego snusu tytoniowego bezdymnego. Orzeczenie wykazuje polityczną motywację w zakresie zdrowia publicznego, pisze, Bill Wirtz.

W styczniu ubiegłego roku New Nicotine Alliance (NNA) odwołał się od unijnego zakazu dotyczącego snusu tytoniowego bezdymnego z 1992 roku. Snus to sproszkowany tytoń, często sprzedawany w saszetkach wielkości palca wskazującego, które użytkownicy przykładają do górnej wargi. Czasami jest mylony z tabaką tytoniową, co jest legalne. Snus wiąże się z ryzykiem dla zdrowia i może również prowadzić do uzależnienia od nikotyny, ale zmniejsza ryzyko chorób płuc. Produkt jest szczególnie popularny w krajach skandynawskich.

Zgodnie z Dane Eurostatu, wskaźniki palenia w Szwecji, która wynegocjowała rezygnację z zakazu snusu po przystąpieniu do UE w 1995 r., są najniższe w całej Europie. W rzeczywistości są o połowę mniejsze niż w większości krajów europejskich i są trzykrotnie niższe niż w Bułgarii, Grecji, na Węgrzech czy w Turcji. Trudno sobie wyobrazić, że snus nie odgrywa w tym żadnej roli – ponieważ nie kwalifikuje się jako palenie. Podobnie statystyki w Norwegii ujawniać że rok 2017 był pierwszym rokiem, w którym osoby w wieku od 16 do 74 lat spożywały więcej snusu niż papierosów.

Zakazu bronili prawnicy Komisji Europejskiej, Rady Europejskiej, Parlamentu Europejskiego, Norwegii i Wielkiej Brytanii. Spośród przedstawione argumenty że należy ograniczyć konsumpcję wszelkiego rodzaju tytoniu, a snus można uznać za przejście do tradycyjnych papierosów. Nie tylko nie ma naukowych dowodów na twierdzenie o „narkotyku bramkowym” — dziwne jest również to, że UE zakazuje bramy, jednocześnie zezwalając na sprzedaż papierosów, narkotyku, który uważa za bardziej niebezpieczny. Zwolennicy Snusa ponieśli poważny cios, gdy duński rzecznik generalny Henrik Saugmandsgaard Øe zawarta że snus pozostaje zagrożeniem dla zdrowia, co uzasadnia zakaz.

W orzeczeniu opublikowanym 22 listopada br, ETS orzekł przeciwko ponownemu zezwoleniu na snus w Unii Europejskiej.

Zwolennicy snusu mają dwa powody, aby opowiadać się za zniesieniem zakazu: z jednej strony istnieje zachęta ekonomiczna ze strony firmy produkującej snus, której firmy nie zaprzeczają. W końcu firmy produkcyjne mają oczywistą motywację biznesową. Ale co ważniejsze, ważny jest aspekt redukcji szkód: palacze papierosów mogą rzucić palenie dzięki snusowi. Tak, snus sam w sobie nie jest nieszkodliwym produktem, ale jest lepszą alternatywą niż papierosy. Czy celem zdrowia publicznego nie powinno być zachęcanie do procesu zmniejszania ryzyka?

Orzeczenie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości wykazuje głębokie uprzedzenia wobec zasady redukcji szkód. Trybunał odrzucił doświadczenia Norwegii i Szwecji i stwierdził, że snus jako metoda rzucenia palenia jest „niepewny”. Sprytnie udaje mu się również uniknąć twierdzenia, że ​​istnieje efekt bramy, stwierdzając, że istnieje „ryzyko wystąpienia efektu bramy”. Nazywanie tego zwykłym ryzykiem wejściowym zwalnia sędziów z udowadniania związku wejściowego, który nie jest udowodniony.

Jednak dwa akapity w orzeczeniu wyróżniają się:

„Wyroby tytoniowe do stosowania doustnego pozostają szkodliwe dla zdrowia, uzależniają i są atrakcyjne dla młodych ludzi. Ponadto, jak wskazano w pkt 26 niniejszego wyroku, produkty takie, jeśli zostaną wprowadzone do obrotu, będą dla konsumentów produktami nowatorskimi. W tym kontekście prawdopodobne jest, że państwa członkowskie mogą zostać skłonione do przyjęcia różnych przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych mających położyć kres wzrostowi spożycia wyrobów tytoniowych do stosowania doustnego”.

Co najciekawsze, nic w tym akapicie (58) nie jest nieprawdziwe. Snus jest szkodliwy dla zdrowia, może uzależniać i jest atrakcyjny dla młodych ludzi (co zaobserwowano w krajach skandynawskich). Prawdą jest również, że produkt byłby nowatorski i że niektóre państwa członkowskie byłyby skłonne do wprowadzenia regulacji na szczeblu krajowym. Jednak nic nie stoi w sprzeczności z twierdzeniami o redukcji szkód.

„Co więcej, w szczególności w odniesieniu do twierdzenia szwedzkiej firmy Match [szwedzkiej spółki produkującej snus], jakoby zezwolenie wydane na obrót innymi wyrobami tytoniowymi i pokrewnymi wykazywało, że zakaz wprowadzania do obrotu wyrobów tytoniowych do stosowania doustnego jest nieproporcjonalny , należy przypomnieć, że środek Unii jest odpowiedni do zapewnienia osiągnięcia zamierzonego celu tylko wtedy, gdy rzeczywiście odzwierciedla troskę o osiągnięcie go w sposób spójny i systematyczny […]”.

Ten paragraf 59 orzeczenia najbardziej mówi o politycznych motywacjach sądu. Swedish Match argumentował na temat proporcjonalności zakazu w stosunku do innych legalnych produktów. Zasadniczo: dlaczego snus jest nielegalny, podczas gdy inne produkty, które są bardziej szkodliwe, takie jak papierosy, są legalne?

Akapit zawiera sporo prawniczego języka, ale odsyła w swoich wywodach do orzeczenie z lipca zeszłego roku, w którym stwierdził, że w swoim wyroku bierze pod uwagę ogólny cel ustawy pod kątem proporcjonalności. Zasadniczo ETS stwierdził, że przepisy UE dotyczące wyrobów tytoniowych mają na celu ochronę zdrowia publicznego, co oznacza, że ​​jakakolwiek zmiana na rynku, która w jakikolwiek sposób mogłaby uczynić produkt bardziej interesującym dla konsumentów, jest sprzeczna z celem dyrektywy prawo. W rzeczywistości Trybunał nie zaprzecza, że ​​zakaz dotyczący snusu sam w sobie jest nieproporcjonalny, ale biorąc pod uwagę kontekst celów polityki zdrowia publicznego, zakaz jest proporcjonalny. Nic nie mogło wyraźniej wskazywać, że Trybunał jedynie potwierdza politykę Unii Europejskiej.

Snus jest jednym z realnych produktów zmniejszających szkody, które faktycznie mogą dać użytkownikom tytoniu realną alternatywę dla palenia papierosów. Tak, konsumenci nie zawsze wybierają dla siebie najzdrowszą opcję, ale mając wybór oferowany na rynku, mogą faktycznie zmniejszyć zagrożenia dla zdrowia, jakie stanowią dla ich organizmu.

Bill Wirtz jest analitykiem politycznym w Consumer Choice Center.

Udostępnij ten artykuł: