#EAPM: Juncker na drugą stronę lustra ...

W Europejskim Sojuszu na rzecz Medycyny Spersonalizowanej (EAPM) nie jesteśmy szczególnie znani z tego, że możemy patrzeć w przyszłość, chociaż pewne rzeczy są oczywiste dla EAPM i naszych interesariuszy, a także polityków i ogółu społeczeństwa, pisze, Dyrektor wykonawczy EAPM Denis Horgan. 

Cóż, przynajmniej powinny być… W UE, w której obecnie jest 28 państw członkowskich, a jej populacja wynosi około 500 milionów, nietrudno domyślić się, że poza tzw. Klifem emerytalnym - żyjemy znacznie dłużej niż populacje istniały 100 lat temu - istnieje również prawdopodobieństwo, że pod koniec życia większość z nas w końcu zapadnie na nie jedną, ale dwie lub nawet więcej chorób.

Ten scenariusz wielu chorób nazywa się współistniejącym, a to oznacza, że ​​wielu z nas będzie otrzymywało wiele zabiegów jednocześnie, co oczywiście wiąże się z kosztami społecznymi i osobistymi dla zaangażowanego pacjenta .

Chociaż ogólnie przyjmuje się, że zdrowy naród prowadzi do bogatego narodu, nadal istnieją oczywiste dodatkowe koszty opieki zdrowotnej, aby wchłonąć, gdy populacja się starzeje, a przy nowym zjawisku, jakim jest wspomniana współistniejąca choroba, naprawdę jesteśmy w nowe terytorium, jeśli chodzi o to, jak na jakość życia pacjenta wpłynie podatność na wiele chorób w miarę starzenia się.

Wszyscy będziemy musieli zaakceptować te fakty, w taki czy inny sposób, nam się to podoba lub nie, a także rzeczywistość, że drugą część naszego życia możemy spędzić, biorąc kilka leków i przechodząc więcej niż jedno leczenie w miarę upływu czasu. Obciążenie zarówno pacjentów, jak i systemów opieki zdrowotnej UE może być ogromne, ale nie podejmuje się wystarczających działań, aby uwzględnić (bardzo bliską) przyszłość na szczeblu UE lub krajowym.

Europa cierpi z powodu wyraźnie widocznych nierówności w dostępie do najlepszej dostępnej opieki zdrowotnej - w efekcie właściwego leczenia dla właściwego pacjenta we właściwym czasie.

Spróbujmy trochę bardziej specyficznego spojrzenia na kryształową kulę: w listopadzie Jean-Claude Juncker, przewodniczący Komisji Europejskiej 2019, mógłby się ustąpić (osiągnie wiek 65). A gdyby tak było ze względu na zły stan zdrowia, scenariusz, który może sprawić, że usiądzie (jeśli może) i pomyśli, że być może powinien był zrobić więcej, aby chronić zdrowie obywateli UE pod jego opieką w ciągu pięciu lat, w których miał okazję to zrobić?

reklama

Być może konieczne jest tutaj trochę cofnięcia się: po pierwsze: w 1980 Juncker służył pod rządami Jacquesa Santera jako minister pracy, zanim spędził dwa tygodnie w śpiączce po poważnym wypadku drogowym. Odzyskał pozycję ministra finansów, a od 1995 do 2013 był premierem Luksemburga 23rd, a także pełnił funkcję ministra finansów między 1989 a 2009.

Wcześniej pełnił również funkcję przedstawiciela Luksemburga w 188-osobowej radzie prezesów Banku Światowego. Zanim opuścił urząd premiera w swoim ojczystym kraju, był najdłużej urzędującym szefem dowolnego rządu krajowego w UE i jednym z najdłużej urzędujących demokratycznie wybranych przywódców na świecie. Biorąc pod uwagę tę imponującą karierę, prawdopodobnie można śmiało powiedzieć, że w porównaniu z większością ludności Europy przewodniczący Komisji Juncker nie ma zbyt wielu gotówki.

Ale - wracając do naszej kryształowej kuli - co by było, gdyby jego schorowany stan zdrowia i rzadkie schorzenie (lub dolegliwości), na które cierpi w naszej wyobrażonej przyszłości, mogłyby być najlepiej leczone na przykład w Azji, ponieważ tam trwają badania kliniczne, których nikt nie mógłby dostać się do Europy? To może sporo kosztować.

Albo co by było, gdyby biurokracja stanęła mu teraz na drodze jako `` zwykły '' obywatel i co by się stało, gdyby odmówiono mu dostępu do niezwykle ważnego, być może ratującego życie procesu sądowego z powodu biurokracji i niedostępności danych, które pozwoliłby na opracowanie procesu w swoim rodzinnym Luksemburgu lub w rzeczywistości w sąsiednim kraju UE? Wyobraź sobie, że własny lekarz byłego prezydenta Junckera zalecił mu, by ze względu na stan chorobowy mieszkał w kraju europejskim o cieplejszym klimacie. Więc nasz człowiek Jean-Claude rozejrzał się i doszedł do wniosku, że Grecja pasuje do ustawy - przynajmniej teoretycznie.

Grecja jednak bardzo ucierpiała w czasie kryzysu finansowego, zwłaszcza w dziedzinie opieki zdrowotnej dla swoich obywateli, a na tej arenie może przez długi czas występować niedobór usług publicznych - w dużej mierze z powodu cięć w budżetach publicznych zgadliście, na żądanie Komisji Europejskiej, której kiedyś był szefem.

Nie martw się, jako były polityk, nasz chory pan Juncker, może chcieć pobudzić grupy pacjentów do prób wymuszania zmian, ale ku swemu przerażeniu łatwiej mu to powiedzieć niż zrobić - wola może nie być rozczarowanie, a poza tym całą biurokrację trzeba pokonać, nawet jeśli ktoś na górze faktycznie słucha. Które mogą nie być. A skoro Grecja jest w tarapatach finansowych, być może miejscowa apteka nie może nawet dostać jego niezbędnych lekarstw. Więc gdzie on idzie? Czy uda mu się to „na plus” z innego państwa członkowskiego, a jeśli tak, to czy będzie to w ogóle skuteczne?

Trudny… Może sam może przekroczyć granicę. Mimo że byłoby to kosztowne, a także obciążone biurokracją związaną z E112, elektroniczną dokumentacją medyczną i nie tylko. Pamiętaj, że nie ma już mocy, aby przełamać te bariery. Teoretycznie jest zwykłym facetem w wieku 65 lat lub więcej. W tym scenariuszu nie wygląda to zbyt dobrze dla byłego przewodniczącego Komisji Europejskiej, prawda? Ale w tym przypadku jest to po prostu taki, który EAPM wyobraził sobie dla pana Junckera.

Niestety dla wielu osób w państwach członkowskich UE nie jest to tylko scenariusz, ale ponura rzeczywistość. Dlatego, niezależnie od tego, czy jest to kryształowa kula, czy nie, Sojusz uważa, że ​​nadszedł czas, aby Komisja Europejska poradziła sobie z trudnymi faktami zdrowotnymi tu i teraz, a także z czasem w szybko zbliżającej się przyszłości .

Udostępnij ten artykuł: